Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ (ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ)
3Η ΧΙΛΙΕΤΙΑ Π.Χ. Η Ήπειρος καταλαμβάνεται από τη νεολιθική τουλάχιστον εποχή από θαλασσοπόρους (κατά μήκος της ακτής) και από κυνηγούς και βοσκούς (στο εσωτερικό) που έφεραν μαζί τους την ελληνική γλώσσα. Ένας αριθμός μυκηναϊκών οικισμών έχει ανακαλυφθεί στην Ήπειρο [1][2][3] στους σημαντικότερους αρχαίους θρησκευτικούς χώρους της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του Νεκρομαντείου του Αχέροντα (στον Αχέροντα ποταμό) και στο Μαντείο του Δία στη Δωδώνη, επιβεβαιώνοντας την παρουσία των Μυκηναίων στην περιοχή. Γλωσσολογικά, από την τρίτη χιλιετία, η Ήπειρος ήταν η κύρια κοιτίδα της των Πρωτοελλήνων και της πρωτοελληνικής γλώσσας. Σύμφωνα με τον γλωσσολόγο V. Georgiev: «Η πρωτοελληνική περιοχή περιελάμβανε την Ήπειρο, περίπου μέχρι τον Αὐλώνα στα βόρεια, συμπεριλαμβανομένης της Παραβαίας, της Τυμφαίας, της Αθαμανίας, της Δολοπίας, της Αμφιλοχίας και της Ακαρνανίας, της δυτικής και της βόρειας Θεσσαλίας (Εστιαιώτης). , Περραϊβίας, Τρίπολης και Πιερίας), λίγο πολύ το έδαφος της σ...