HELLAS HISTORY

Eugene N. Borza, "Macedonia Redux", στο "The Eye Expanded: life and the arts in Greco-Roman Antiquity", ed. Frances B. Tichener & Richard F. Moorton, University of California Press, 1999, σελ.259:  «Η ανάπτυξη μιας μακεδονικής εθνότητας του εικοστού αιώνα  και η πρόσφατη εξέλιξή της σε ανεξάρτητο κράτος μετά την κατάρρευση του γιουγκοσλαβικού κράτους το 1991, έχει ακολουθήσει έναν βραχώδη δρόμο. Για να επιβιώσουν από τις αντιξοότητες της βαλκανικής ιστορίας και πολιτικής, οι "Μακεδόνες" (Σκοπιανοί), που δεν είχαν ιστορία, χρειάζονται μια».

Παρόλο που οι περισσότεροι Έλληνες της νότιας Ιταλίας έγιναν Ιταλοί πολίτες κατά τον Μεσαίωνα (όπως καταγράφηκε τον 4ο αιώνα π.Χ.), τα στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας και γλώσσας παρέμειναν και επιβίωσαν μέχρι τις μέρες μας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα μεταναστευτικά κύματα μεταξύ της Νότιας Ιταλίας και της ηπειρωτικής Ελλάδας δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν [1].  Την εποχή της ύστερης μεσαιωνικής κατάκτησης της νότιας Ιταλίας και της Σικελίας από τους Νορμανδούς  (στα τέλη του 12ου αιώνα), της χερσονήσου Σαλέντο (η «φτέρνα» της Ιταλίας), μέχρι το ένα τρίτο της Σικελίας (συγκεντρωμένη στο Val Demone) και  μεγάλο μέρος της Καλαβρίας και της Λουκανίας ήταν ακόμη σε μεγάλο βαθμό ελληνόφωνοι.  Ορισμένες περιοχές της νότιας Ιταλίας παρουσίασαν δημογραφικές αλλαγές καθώς οι Έλληνες άρχισαν να μεταναστεύουν προς τα βόρεια σε σημαντικό αριθμό από περιοχές πιο νότια.  Μια τέτοια περιοχή ήταν το Cilento, το οποίο έφτασε να έχει ελληνόφωνη πλειοψηφία λόγω τ...

Οι πρώτοι άνθρωποι που αποίκησαν τη Νότια Ιταλία ήταν Έλληνες από την Αρκαδία, την Πελοπόννησο, με αρχηγό τον Οἴνωτρο οι οποίοι πήραν και το όνομά του (Οἴνωτρες). Ο Παυσανίας γράφει: «Αλλά ο Οίνωτρος, ο νεότερος από τους γιους του Λυκάονα, ζήτησε από τον αδελφό του Νύκτιμο χρήματα και άνδρες και πέρασε δια θαλάσσης στην Ιταλία. Η γη της Οινωτρίας πήρε το όνομά της από τον Οινότρο που ήταν ο βασιλιάς της. Αυτή ήταν η πρώτη αποστολή που απεστάλη από την Ελλάδα για να ιδρύσει μια αποικία, και αν κάποιος κάνει τους πιο προσεκτικούς υπολογισμούς, θα ανακαλύψει ότι κανένας ξένος δεν μετανάστευσε σε άλλη χώρα πριν από τον Οινότρο.»[𝟭].  Ο αποικισμός της Ιταλίας από τους Οίνωτρες καταγράφεται επίσης από τον Διονύσιο της Αλικαρνασσού: «Οι Αβορίγινες δεν μπορούν να είναι μέρος άλλων ανθρώπων παρά μόνο εκείνων που τώρα ονομάζονται Αρκάδες. Διότι αυτοί ήταν οι πρώτοι από όλους τους Έλληνες που πέρασαν τον Ιόνιο Κόλπο, υπό την ηγεσία του Οινώτρου, του γιου του Λυκάονα, και εγκαταστ...

Οι Θράκες ήταν ένας λαός με τον οποίο οι Έλληνες γνώριζαν ήδη πριν από τη συγγραφή της Ιλιάδας (περίπου 750 π.Χ.). Αυτός ο λαός τον οποίον οι Έλληνες ονόμαζαν «Θρᾷκες» στην Ιλιάδα ζούσαν ήδη στη βόρεια ακτή του Αιγαίου από τις εκβολές του Αξιού [1] μέχρι τον Ελλήσποντο [2] και συμμετείχαν στον δεκαετή πόλεμο ως σύμμαχος των Τρώων. Στα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα, όταν οι Πάριοι άποικοι έφτασαν στη Θάσο, βρήκαν ήδη εγκατεστημένους Θρακικούς πληθυσμούς στο νησί. Σύμφωνα με τον Ησύχιο, το αρχαιότερο όνομα της Θάσου ήταν Ὀδωνίς [3], όνομα που θύμιζε το θρακικό εθνώνυμο Ἠδῶνες. Όταν οι Πάριοι άποικοι της Θάσου επιχείρησαν να ιδρύσουν τις πρώτες αποικίες στα παράλια της Θάσου, έπρεπε να πολεμήσουν τους Θράκες Σαΐους, οι οποίοι αναφέρονται και ως κάτοικοι της Σαμοθράκης. Σε μια από αυτές τις μάχες των Σαΐων και των Παρίων, ο διάσημος Πάριος ποιητής Αρχίλοχος έγινε ρίψασπις και, αργότερα, έγραψε ένα ποίημα στο οποίο λέει «Ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται … αὐτὸν δ’ ἔκ μ’ ἐσάωσα· ...